Identyfikowalność wyrobu a cena wdrożenia systemu

 O pojęciu traceability, jego szansach i zagrożeniach rozmawialiśmy w zeszłym tygodniu. Zgodnie z zapowiedzią serii odcinków Cyfrowego Bliźniaka dotyczących identyfikowalności wyrobu, idziemy dziś o krok dalej. Identyfikowalność lokalna kontra globalna. Dziś słowem więc o kosztach oraz o tym, jak się przygotować do wdrożenia oprogramowania IT, które automatyzuje traceability. 

Ile kosztuje wdrożenie traceability?

Wdrożenie identyfikowalności wyrobu zależy od wielu rzeczy. Nie unikamy jednak szczerej odpowiedzi. Wdrażając traceability możemy zdecydować się na rozwiązania tzw. pudełkowe (gotowe moduły do instalacji i konfiguracji) lub narzędzia szyte na miarę (dedykowane). Nietrudno zgadnąć, że personalizowane i dedykowane stricte danemu przedsiębiorstwu moduły są znacznie bardziej zaawansowane i wydajne.

Rozwiązania pudełkowe mogą zdać egzamin w mniejszych firmach. Trudno w końcu porównać produkcję samochodów z wytwórnią mleka. Jeśli proces produkcyjny jest średnio skomplikowany i wymaga spersonalizowanych rozwiązań, traceability to koszt, przyjmijmy 100 000 złotych na jeden ciąg technologiczny (kilka maszyn).

Za taką cenę jesteśmy w stanie: stworzyć historię produktu, zmapować ją, ustalić, jakie parametry mają być zapisywane, odnaleźć je w sterownikach PLC , wpisać parametry do bazy danych oraz finalnie zamieścić ten raport, do którego jest dostęp z poziomu kodu kreskowego na produkcie. W ten sposób ostatecznie powstaje zagnieżdżona historia każdej z części procesu i wszystkie jej parametry. Oszczędnością w inwestycji może być wdrażanie traceability na zasadzie pączkowania. Wprowadzenie traceability rozpoczynamy stopniowo nawet od jednej maszyny (choć jak wcześniej najsensowniej jest to zrobić na ciągu, który od surowca buduje gotowy wyrób końcowy).

Identyfikowalność a ROI

Załóżmy, że doradca oszacował koszty wdrożenia identyfikowalności wyrobu w naszym zakładzie. Skąd jednak mamy wiedzieć, czy inwestycja jest opłacalna? Z obiektywną pomocą przychodzi ROI. Wspominaliśmy już, że uzyskanie benefitów po kilku miesiącach jest realnym sukcesem.

Bardzo często wprowadzenie traceability jest wynikiem wymogów klienta. W takiej sytuacji ROI wygląda nieco inaczej. Gdy identyfikowalność to obowiązek, koszty wdrożenia łączymy z całościowym kosztem maszyny – wtedy możemy oszacować całościowy ROI. Do tematu zwrotu z inwestycji jeszcze wrócimy.

Co musisz mieć wcześniej?

Aby wprowadzić system informatyczny, który zautomatyzuje identyfikowalność wyrobu do firmy produkcyjnej, musimy dysponować konkretnymi danymi. 

• Jeśli potrzebujemy odnotować temperaturę spawania, konieczne jest np. urządzenie, które tą wartość mierzy. Inną drogą może być zewnętrzne zapisywanie pomiarów. Bez danych nie ma traceability. 

• Kolejnymi składowymi identyfikowalności są sterowniki maszyny PLC, nazywane przez nas mózgiem maszyny. Do tworzenia historii produkcji trzeba je odszukać oraz odpowiednio połączyć w sieć.

• Jeśli w przedsiębiorstwie używamy systemów do automatyzacji produkcji, jak ERP bądź MES myślimy nad wykorzystaniem ich możliwości. Co ważne – tego rodzaju systemy nie są niezbędne, ale poszerzają spektrum możliwości traceability i osadzają w szerszym kontekście.

• W niektórych zakładach prężnie działa także AI – przypominamy jednak, że jego wykorzystanie w nieskomplikowanych procesech jest zupełnie niepotrzebne. AI to pomoc przy naprawdę długich i skomplikowanych procesach, gdzie mamy do czynienia z mnóstwem danych. Sprawdza się przede wszystkim przy częstych przezbrojeniach maszyny, gdy sytuacja zmienia się dynamicznie. Nie wnosi jednak wartości w każdej sytuacji, gdzie inne systemy świetnie się sprawdzą.

• Dobrze, gdy dane służące do identyfikowalności wyrobu analizowane są w szerszym kontekście, a więc np. łączą się ze sprzedażą i danymi dotyczącymi surowców. 

Stopniowe wdrażanie

Zdarza się, że niektóre przedsiębiorstwa wprowadzają traceability jako skok na głęboką wodę. Dzieje się tak, gdy budżet jest dostępny od ręki, a wdrożenie tego rodzaju rozwiązań nie może czekać. Inni przedsiębiorcy są przy tym nieco bardziej sceptyczni i proces implementacji odbywa się poprzez metodę pączkowania. Oznacza to, że na samym początku traceability niekoniecznie działa na 10 maszynach (tego samego typu), ale wybrany zostaje jeden ciąg (lub jego fragment), na podstawie którego prowadzone są obserwacje i wyciągane wnioski.

Czasami jest to nawet kwestia wcześniej wspomnianej, jednej maszyny. Odpowiadamy sobie dzięki temu na pytania, czy założony wcześniej ROI rzeczywiście się sprawdza. Koncentrujemy się przy tym na aspekcie UX, a więc sprawdzamy, co ludzie widzą na podstawie tego systemu i w jaki sposób jest on dla nich wygodny w obsłudze (i wyciaganiu wniosków pod optymalizację procesów).

Identyfikowalność lokalna a globalna

Idealna sytuacja to zsynchronizowany system do traceability u każdego z podwykonawców. Co zakłada wzorcowa wizja? Perfekcyjne rozwiązanie np. dla automotive jest wtedy, gdy przykręcam skrzynię biegów zrobioną przez firmę X i przy montażu skanuję sobie, co tak naprawdę wkładam do tego samochodu. Za pomocą kodu system sprawdza mi pełną historię produktu i zezwala (lub nie zezwala) na kontynuowanie procesu na tej podstawie (moduł kontroli procesu).

Do spełnienia powyższych założeń konieczne byłoby ustandaryzowane traceability w każdym zakładzie. Zazwyczaj natomiast trudno o tak duży poziom dokładności na globalnym poziomie. Każdy z systemów spełnia określone normy, natomiast lokalnie nie jest identyczny. Dzieje się tak m.in. dlatego, że jedna firma ma wielu podwykonawców. Widać to szczególnie na przykładzie branży automotive. Jeden wykonawca dostarcza części do różnych firm montażu końcowego.

Każdy brand, każda marka ma znów szereg własnych norm. Co ważne – traceability to nie jest kontrola jakościowa, ale udokumentowanie procesu. Choć może pełnić rolę dodatkowego sprawdzania poprawności przeprowadzenia kontroli jakości. Wdrażając identyfikowalność wyrobu do firmy produkcyjnej, na każdej linii możemy mieć inne traceability. Pytanie dotyczy raczej systemu, który zbiera całość danych i przejrzyście je systematyzuje. 

Identyfikowalność wyrobu – podsumowanie

Do wdrożenia traceability nie musisz spełniać nierealnych wymagań. Tak naprawdę niemal każde przedsiębiorstwo jest w stanie wprowadzić dostosowaną do własnych i klientów potrzeb. Możesz przyjąć strategię dużej inwestycji – możesz też postawić na metodę pączkowania i stopniowych testów. Pamiętaj – traceability nie jest równy kontroli jakości, lecz płynnie się z nią łączy. Identyfikowalność każdego wyrobu, a więc dokładny zapis jego historii sprawia, że szybko przerwiesz wadliwy proces i wyciągniesz wnioski na przyszłość. W kolejnym odcinku porozmawiamy o sposobach na wdrożenie systemu i przedstawimy uniwersalny kroki. Wymogi od klientów są coraz większym wyzwaniem! 

Tymczasem chcemy coś ogłosić – specjalnie dla Was przygotowaliśmy tematyczny KONKURS! Zainteresowanych prosimy o pozostawienie komentarza pod odcinkiem na YouTube lub kontakt w formularzu znajdującym się na stronie Cyfrowego Bliźniaka. Warunkiem wzięcia udziału jest skomentowanie wideo lub zgłoszenie poprzez okienko formularza, gdzie możesz napisać coś o sobie i o organizacji. Zwycięzca uzyska możliwość darmowej konsultacji dotyczącej wdrożenia traceability w swojej organizacji. Zapraszamy do wzięcia udziału!